جهتگيري ديني يا معنوي
برخورداري از تمايلات مذهبي يا معنوي يكي از خصوصيات زندگي «خيل عظيمياز خانوادهها در سراسر دنيا است». درگيرشدن دربعد مذهبي يا روحاني زندگي، به نحوي در ارتباط با جنبة كلي سلامت و بهزيستيخانوادگي است . براساس تحقيقات به عمل آمده، دينداري و معنويتبهطور متعارف نقش عمدهتري در زندگي برخي از گروهها، به عنوان مثال امريكاييهايآفريقايي تبار ايفاء ميكند. عقايد ديني براي افراد چنين گروههايي كه مراحلسركوبشدن در دوران بردگي تا «جنبش حقوق مدني» را تجربه كردهاند، همچونتكيهگاهي است .
در طول دهة 1990، تمايلات دينداري چه به صورت تشكلهاي منظم و چه بهصورت تلاشهاي سازماننيافته، تداوم داشته است. سالمندان و نوجوانان، حتي اگرسخني از ميانسالان به ميان نياوريم، مكرراً در زندگي خود فعاليتهايي انجام ميدهندكه به بهترين نحو ميتواند به عنوان فعاليتهاي مذهبي تعريف شوند . به علاوه، اعضاي خانوادهها غالباً در مواقعي چون فوت، تولد و ازدواج، بهصورت گروهي به پاسخگويي به سؤالات ديني ميپردازند. زوجيني كه هم مذهب بودهيا جهتگيري مذهبي يكسان و مشابهي دارند، نسبت به آنهايي كه در اين باره اختلافعقيده دارند، از روابط خود با يكديگر بيشتر ابراز رضايت ميكنند. اشخاصي كه دين وآيين متفاوتي نسبت به همسر يا خانواده خود دارند از ازدواج و روابط خانوادگي خودكمتر ابراز رضايت ميكنند .